EMOZIONANTE

به نام خدا

آن قدر فقیرم که حتی نمی دانم چه ندارم، چه کم دارم. خبر ندارم چه «هست» که بخواهم.

مثل وحشت زده ی گرسنه ای که همه ی دنیا را یک جا در دست دارد، نمی دانم چه باید بکنم!

رجب و شعبان را گذرانده ام بی هیچ کلامی، بی هیچ التماسی، بی هیچ تمنایی.

فقط نگاهم به تو بوده و بس. نمی دانستم با این همه خوشبختی چه باید کرد.

در آستانه رمضانم و هنوز بهره ای از سفره ی سخاوتت نبرده ام.

معبودا؛

بیا و به قدر فضل و کرم خودت به من ببخش.

ظرف وجودم حقیرتر از آن است که نصیبی از کرم تو بردارم.

بیا و ظرفی که شایسته فضل و عطای کثیر توست به من عطا فرما.

ظرف از تو و پیمانه هم از تو.

این من و این جود و کرم تو.

یا اکرم الاکرمین و یا اجودالاجودین.

یا غیاث المضطر المستکین...